Opatrunki nano

Prowadzimy badania nad nowoczesnymi opatrunkami o nieosiągalnych dotąd właściwościach wspomagających proces gojenia się ran. 

Opracowywane przez nas opatrunki będą wykorzystywać nanostruktury dwutlenku krzemu z dodatkiem wybranego kwasu politytanowego i/lub kwasu organicznego. Prace badawczo-rozwojowe w tym zakresie są innowacyjne w skali światowej.

H2TinO2n+1

Głównym wyróżnikiem opracowywanych opatrunków ma być wspomaganie leczenia ran różnej etiologii bez użycia antybiotyków. Mikroorganizmy występujące w miejscach uszkodzenia naskórka najczęściej bardzo szybko uodporniają się na antybiotyki. Ponadto antybiotyki wykazują określone spektrum działania i istnieje możliwość wywołania reakcji szokowej i/lub interakcji z lekami, które pacjent przyjmuje w związku z leczonymi schorzeniami. W związku z tym zastosowanie antybiotyków w opatrunkach wydłuża proces leczenia.

Według założeń, nano struktury naszych opatrunków nie będą wykazywały ani selektywności działania, ani innych mechanizmów pozwalających na uodpornianie się mikroorganizmów w ranie. 


Nasze opatrunki będą:

  1. Działać antybakteryjnie, grzybobójczo i przeciwobumarciowo, nie utrudniając przy tym powstawania ziarniny wypełniającej ubytki w uszkodzonej tkance
  2. Pochłaniały wysięki, szczególnie przy ranach powstałych w wyniku oparzeń termicznych i chemicznych
  3. Chroniły - bez potrzeby zmiany przez kilka, kilkanaście godzin w stanach ciężkich, a przy stanach lżejszych – około 24 godzin
  4. Rosły wraz z tkanką tworzącą się w procesie gojenia
  5. Zapobiegały powstawaniu strupa
  6. Stymulowały odbudowę mikronaczyń krwionośnych w okolicach rany
  7. Łatwe w użyciu, nawet przez osobę niewyszkoloną

Postać opatrunków:

  • Podstawowa - jałowy opatrunek nakładany na powierzchnię rany
  • Pomocnicza - piana i/lub zasypka w stanach lekkich i rekonwalescencji

Etapy badania:

I. Analiza właściwości proponowanych komponentów i ewentualnego synergizmu działania.

II. Wybranie podstawowych składów do testowania i przygotowanie postaci do badań.

III. Przygotowanie pożywek dla wybranych szczepów bakterii i grzybów. Następnie przeprowadzenie badań in vitro wybranych składów na typowe bakterie występujące w ranach oraz na wybrane grzyby, towarzyszące procesom zachodzącym w ranach.

IV. Analiza wyników, ewentualna korekta składów i powtórzenie niezbędnej partii doświadczeń na bakteriach i grzybach wyizolowanych z ran pacjentów.

V. Po zakończeniu doświadczeń in vitro, dla wytypowanych składów, zastanie opracowana planowana postać opatrunku stałego, piany i zasypki.