Opatrunki nano
Prowadzimy badania nad nowoczesnymi opatrunkami o nieosiągalnych dotąd właściwościach wspomagających proces gojenia się ran.
Opracowywane przez nas opatrunki będą wykorzystywać nanostruktury dwutlenku krzemu z dodatkiem wybranego kwasu politytanowego i/lub kwasu organicznego. Prace badawczo-rozwojowe w tym zakresie są innowacyjne w skali światowej.
H2TinO2n+1
Głównym wyróżnikiem opracowywanych opatrunków ma być wspomaganie leczenia ran różnej etiologii bez użycia antybiotyków. Mikroorganizmy występujące w miejscach uszkodzenia naskórka najczęściej bardzo szybko uodporniają się na antybiotyki. Ponadto antybiotyki wykazują określone spektrum działania i istnieje możliwość wywołania reakcji szokowej i/lub interakcji z lekami, które pacjent przyjmuje w związku z leczonymi schorzeniami. W związku z tym zastosowanie antybiotyków w opatrunkach wydłuża proces leczenia.
Według założeń, nano struktury naszych opatrunków nie będą wykazywały ani selektywności działania, ani innych mechanizmów pozwalających na uodpornianie się mikroorganizmów w ranie.
Nasze opatrunki będą:
- Działać antybakteryjnie, grzybobójczo i przeciwobumarciowo, nie utrudniając przy tym powstawania ziarniny wypełniającej ubytki w uszkodzonej tkance
- Pochłaniały wysięki, szczególnie przy ranach powstałych w wyniku oparzeń termicznych i chemicznych
- Chroniły - bez potrzeby zmiany przez kilka, kilkanaście godzin w stanach ciężkich, a przy stanach lżejszych – około 24 godzin
- Rosły wraz z tkanką tworzącą się w procesie gojenia
- Zapobiegały powstawaniu strupa
- Stymulowały odbudowę mikronaczyń krwionośnych w okolicach rany
- Łatwe w użyciu, nawet przez osobę niewyszkoloną
Postać opatrunków:
- Podstawowa - jałowy opatrunek nakładany na powierzchnię rany
- Pomocnicza - piana i/lub zasypka w stanach lekkich i rekonwalescencji
Etapy badania:
I. Analiza właściwości proponowanych komponentów i ewentualnego synergizmu działania.
II. Wybranie podstawowych składów do testowania i przygotowanie postaci do badań.
III. Przygotowanie pożywek dla wybranych szczepów bakterii i grzybów. Następnie przeprowadzenie badań in vitro wybranych składów na typowe bakterie występujące w ranach oraz na wybrane grzyby, towarzyszące procesom zachodzącym w ranach.
IV. Analiza wyników, ewentualna korekta składów i powtórzenie niezbędnej partii doświadczeń na bakteriach i grzybach wyizolowanych z ran pacjentów.
V. Po zakończeniu doświadczeń in vitro, dla wytypowanych składów, zastanie opracowana planowana postać opatrunku stałego, piany i zasypki.